Wierszydło-Straszydło

[Barneyek]

A co mi tam. W ramach rozgrzebywania domowych archiwów uraczę Was tym czy innym starożytnym przejawem poezji.

Opus poniższe sprzed ponad dekady, nigdy nie dorobiło się tytułu.

…

Strzelą kolumny drzew gotyckich
W gwiaździste przęsła sklepień nocy
Zieleń kobierca mchów przepysznych
Puszystym mrokiem jaźń zamroczy

Zdławi ostatnie myśli tchnienie
Misterium ciche, niepojęte
Miękkim dotykiem wpełzną cienie
W twej duszy zakazaną przestrzeń

Aż się roztopisz, oniemiały
W zieloność liści, w szarość ziemi
I pozostaniesz – byt nietrwały
Wtulony w ciepły gąszcz korzeni

Aż w litościwej trawy dłoniach
Zanurzysz się po wieczne czasy
W milczącym półoddechu – skona
Bajecznej chwili ślad zatarty

Jedwabna pleśń etolą białą
Rozkosznie każdy nerw zasnuje
Przeniknie twe wapienne ciało
Od teraz niedotknięte bólem

Pocznie się w tobie samoistny
Przedziwny proces przerastania
Czas snów cudownie czterolistnych
Czas pospiesznego kiełkowania

Z ziemnej kolebki wyzwolony
Żywotne źródła sącząc chciwie
Nabrzmiały sokiem pęd zielony
Będzie się w górę piąć cierpliwie

W królestwo światła i powietrza
Wstąpisz – nieświadom swej przemiany
Nie wiedząc nic o przyszłych deszczach
Ani o śniegach dawniej znanych

A w takim trwaniu półroślinnym
W tym nieświadomym półistnieniu
Przyśnisz się sobie snem niewinnym
O źdźble, łodydze i nasieniu.

 

[Rangiz]

Ano fabne, fabne. Chociaż motyw oklepany i pamiętam, że w school miałem go po dziurki w nosie, gdzie analiza rożnych tekstów o tym samym motywie była identyczna. Chociaż tak zastanawiając się głębiej, ten tekst nie jest o śmierci, a raczej o tym co powstaje z jej wyniku. W związku z tym tytuł? Mam już kilka z tyłu głowy ale ich nie przedstawię, bo taki 10 letni wiersz bez tytułu ma swoją moc i urok.

 

[Fūri]

No cóż... Wierszczydło-Straszydło - nic dodać nic ująć

 

[abi]

ciekawie ci to wyszło, z jakiej okazji powstało? masz jeszcze coś?

 

[Barneyek]

Okazji chyba nie było. Zaraz wrzucę następne starocie .