Tajemnice Proroctwo

[masta]

PROLOG
Valon nie mógł oderwać oczu od dziwnego proroctwa, które właśnie przeczytał.
„Zrodzony we krwi
Przebudzi się
Powstanie aby
Zniszczyć wroga odwiecznego
Jeden żyć będzie
Drugi w cień
Usunie się.”
Dziwne… mógłby przysiąc, że ten zrodzony we krwi to on. W końcu przyszedł na świat w namiocie dowódcy wojsk Króla, w czasie gdy na zewnątrz grzmiały bębny orków atakujących ludzi. Był jego bękartem.
Ale kim był ten drugi…? Nie miał brata. Nie znał też nikogo innego urodzonego podczas bitwy. I co znaczyło to „w cień usunie się”? Czy to znaczy, że musi umrzeć? Ale on czy tamten drugi? Nie wiedział i musiał się dowiedzieć. Ruszył ciemnym korytarzem do komnaty arcymaga. Strażnik przy drzwiach zatrzymał go i kazał zaczekać, a sam wszedł do komnaty. Po chwili zza drzwi Valon usłyszał przytłumione głosy. Strażnik wyszedł.
- Możesz wejść. Mistrz cię oczekuje…


P.S. Sever, i tak jest dłuższe niż każde moje wypracowanie z historii.

 

[Sever Sharivar]

Opowiadanie bardzo krótkie, nie da się postawić oceny po tak maleńkim kawałku. Co do fabuły to może okazać się interesująca jeśli CD będzie o wiele dłuższe i lepiej napisane. Plus jest taki, że błędów nie ma. Więcej nie da się na ten temat powiedzieć.

 

[masta]

ROZDZIAŁ 1 - Wizja
Nie wiem.
- Jak żyję, nie widziałem proroctwa, którego brat bibliotekarz nie potrafiłby rozwiązać. Byłeś już u niego?
- Nie, panie.
- To idź.
Valon ruszył powolnym krokiem do biblioteki. Przeszedł obok kilku regałów z księgami i znalazł brata bibliotekarza.
- Bracie – zwrócił się do niego – czy rozwiązałbyś dla mnie pewne proroctwo?
- Pokaż je, młody człowieku.
Valon położył zwój z proroctwem na stole. Bibliotekarz szybko rzucił na nie okiem.
- Dziwne – mruknął – Czy podejrzewasz, o kogo chodzi?
- Myślę, panie, że chodzi o mnie.
- Bzdura! Czy widziałeś kiedyś proroctwo, w którym jest mowa o nowicjuszu?
- Eee…
- Nie? Ja też nie. Ale jeden to może być Lekerm, legendarny bohater, który ponoć został zrodzony w chwili gdy jego ojciec ginął na włóczni centaura. Nic więcej ci nie powiem. Ale zostaw mi to proroctwo, przepiszę je sobie i trochę nad nim posiedzę.
Valon sięgnął po pióro, kałamarz i przepisał sobie tekst proroctwa. Wyszedł z biblioteki, zostawiając oryginał bratu bibliotekarzowi. Ruszył w stronę pokoju wpatrując się w proroctwo. Nagle obraz się rozmył, a Valon zobaczył człowieka ubranego na biało z nożem w ręku pochylającego się nad głazem, na którym leżał jakiś nieruchomy człowiek. Potem znowu wszystko zniknęło, a on zobaczył nad sobą białą plamę.
- Nie! – wrzasnął, myśląc, że to tamten człowiek pochyla się nad nim.
- Uspokój się, młodzieńcze! Jesteś bezpieczny. Wypij to. – plama się rozmyła, a ku niemu wyruszyła dłuższa i węższa.
Wzrok mu się wyostrzył i zobaczył surową twarz brata sanitariusza.
- Co to było? – wysapał.
- Wizja się stała.
- Co?! – Valon spojrzał na niego niewiedzącym wzrokiem.
- Wizja proroctwa – powiedział, drapiąc się po brodzie. – Sam się zdziwiłem, bo zdarza się to nadzwyczaj rzadko. Tylko jeśli właściwa osoba we właściwym czasie przeczyta proroctwo. A przypadku nowicjusza zdarza się to raz na kilka tysiącleci. Ale właściwie nikt nie wie, dlaczego. Przecież nowicjusz to człowiek jak każdy inny, tylko niższy rangą w klasztorze, a czy to ma znaczenie…? Nie. Ech, zszedłem z tematu. Posiedzisz tu jeszcze przez kilka tygodni.
Sanitariusz sobie poszedł, a Valon zapadł w głęboki sen. Obudził się gdy na brzegu jego łóżka siedział… przywódca klasztoru.
- Panie! – zaczął wstawać.
- Nie trudź się, chłopcze. Powiedz mi, co widziałeś.
- Widziałem człowieka w białej szacie z nożem pochylającym się nad kimś leżącym na kamieniu.
- I sądzisz, że kto to był?
- Nie mam pojęcia, panie.
- Ja też nie… czy sądzisz, że jesteś kimś wyjątkowym z powodu tej wizji?
- Ależ nie, panie!
- Uważasz, że jestem niegodny zaufania?
- Nie, panie – wykrzyknął.
- To znaczy tak. Powiedz mi to. Możesz mi ufać. Komu mogę to powiedzieć?
- No, dobrze. Tak, uważam, że jestem kimś wyjątkowym. Nie każdemu przytrafia się wizja. Jestem wyjątkowy, choć jeszcze nie wiem, dlaczego…
- Nie powiedziałbym, że jesteś wyjątkowy… na razie podejrzewam, że miałeś być tylko pośrednikiem…
- Pośrednikiem?
- Tak. Zdarzają się takie przypadki, kiedy nowicjusz jest naznaczony wizją po to, aby jego mistrz się czegoś dowiedział. A teraz śpij, czeka cię długa podróż…
- Jaka po… - zaczął Valon, ale nie dokończył, bo gdy przywódca dotknął jego czoła, od razu zasnął.

 

[Moozi]

Ciekawe opowiadanie i bardzo mi się podoba. Błędów nie dostrzegłem a to duży plus

. Fabuła jest interesująca (przynajmniej dla mnie). Z niecierpliwością czekam na rozdział drugi. Za prolog i rozdział perwszy mogę wystawić ci taką ocenę - 8/10. To wszystko,. Napisz więcej to może moja ocenka się zmieni

.
Pozdro

 

[Sever Sharivar]

Opowiadanie dobre, błędów nie zauważyłam. Fabuła wydaje się interesująca i jeśli nic po drodze nie schrzanisz, to wyjdzie całkiem ciekawa historia. Niestety, pomimo dość dobrych dialogów brakuje opisów, które wzbogaciłyby treść opowiadania, dodały im barwy i polotu. Ale nie jest źle.
Nota 7/10

QUOTE P.S. Sever, i tak jest dłuższe niż każde moje wypracowanie z historii. Ach ta młodzież ...